Irena Sendlerowa Paulina Dytko - Szkoła Podstawowa nr 2 w Golcowej - nowy projekt

 

    Irena Stanisława Sendlerowa z domu Krzyżanowska, ps. „Jolanta” (ur. 15 lutego 1910 w Warszawie, zm. 12 maja 2008) – polska działaczka społeczna i charytatywna, kierowniczka referatu dziecięcego Rady Pomocy Żydom („Żegoty”). Sprawiedliwa wśród Narodów Świata, dama Orderu Orła Białego i Orderu Uśmiechu.

    Tragiczny okres II wojny światowej to czas, gdy Irena Sendler kolejny raz udowadnia swoja odwagę. Dzięki współtworzonej przez nią sieci, podjęto próbę uratowania ok. 2500 żydowskich dzieci. Gdy w październiku 1943 r. została aresztowana przez Gestapo, nie wydała nikogo. Ukończyła kurs pielęgniarski Polskiego Czerwonego Krzyża, a w czasie Powstania Warszawskiego była sanitariuszką. W 1931 roku wyszła za mąż. Jej dzieci to Janina Zgrzembska, Adam Zgrzembski, Andrzej Zgrzembski.

    Sendlerowa koordynowała akcją objęcia żydowskich dzieci procedurą kierowania bezdomnych dzieci polskich do zakładów opiekuńczych - żydowskie dzieci musiały dostać fałszywe wywiady środowiskowe, czym aktywnie zajmowała się Sendlerowa. Dzieci z getta wyprowadzano, ale niemowlęta usypiano i wywożono ukryte w karetkach Miejskich Zakładów Sanitarnych, by uratować im życie. Historia życia Sendlerowej długo nie była znana. Świat dowiedział się o jej bohaterstwie po latach.

Wszystko zaczęło się w 1999 roku w małym miasteczku w stanie Kansas. Cztery nastolatki przeczytały w gazecie artykuł o Irenie Sendlerowej i w ramach olimpiady historycznej wystawiły o niej sztukę „Życie w słoiku”. Jest wiele innych książek z tagiem „Irena Sendlerowa” np. „Wszystkie moje mamy” (autor – Renata Piątkowska, Maciej Szymanowicz), „Sendlerowa. W ukryciu” (autor – Bikont Anna). Do dziś członkowie Gminy Wyznaniowej Żydowskiej odśpiewują psalmy i odmawiają kadisz, by uczcić pamięć Ireny Sendler.

Paulina Dytko