Zdarzają się dni w których świt wieczoru

gorącym blaskiem głębię duszy wskrzesza

wstrzymuje myśli  ktore wciąż do przodu

pędzą jak słonce w orbicie księżyca

Gwiazda wieczorna rozbłyska pochodnie

rozprasza mroki miłości promieniem

wnika głęboko w ciemną skrzynię życia

unosząc wieko przyprószone chłodem

W słonecznej aurze odrodzonych uczuć

zakwitłe myśli na promiennych twarzach

olśnione cudem w przystani podróży

lśnią przepojeniem nieświadomych marzeń

W blasku jedności  wyciągnięte dłonie

w palcach najczulszych opłatek kruszony

pulsują serca hymnem z głębi duszy

jak na Pasterkę przykościelne dzwony

Zdarzają się dni białe jak obrusy

jak by nad nimi anioł przelatywał

i tchnięty blaskiem  jakby chciał zapytać

dlaczego tych dni taka krótka chwila

Józef Tomoń