Zapewne można by zapytać kogo dziś obchodzi poezja. W czasach inwersji kultury, polegającej na przewadze materialności nad duchowością, gdzie dominuje uprzywilejowana klasa ludzi, którzy z przeznaczenia powołani są do nadmiernego gromadzenia wszelkich dóbr materialnych i odczuwania rozkoszy smakowych niestosownych do potrzeb i aktualnej sytuacji.

Nie zważając jednak na negatywne zjawiska współczesności a przechodząc do rachunku prawdopodobieństwa, zapewne zawsze ktoś się znajdzie komu coś się przypomni, odrywając się przez chwilę od szarości dnia codziennego sięgnie po lektury lub wiersz, który spowoduje u niego choćby krótką radość, zadumę lub wywoła wesołość. A skoro istnieje taka ewentualność myślę, że warto poświęcić czas i tworzyć poezję dla tego grona osobowości - wrażliwych i otwartych na uchylanie wrót wyższemu poziomowi świadomości.

W tym miejscu pragnę serdecznie podziękować i okazać wdzięczność państwu Lucynie i Wiesławowi Walus oraz panu Tomaszowi Bobrowi za umieszczenie i promowanie moich wierszy na stronie internetowej Gminy Domaradz. Dzięki temu moje wiersze są dostępne lda szerokich kręgów czytelników w kraju i zagranicą - czego owocem jest zainteresowanie przez Oficyny Wydawnicze moją poezją. Z ich drukarni wyszło 10 tomików poezji mojego współautorstwa a w konkursach poetyckich moje wiersze były wielokrotnie wyróżniane i nagradzane.

Pragnę nadmienić iż strona internetowa prowadzona przez pana Tomasza Bobra budzi powszechne zainteresowanie również w środowisku kulturowym, gdzie na spotkaniach poetyckich, w których brałem udział panuje opinia iż ta strona prowadzona jest w sposób ciekawy, rzetelny i profesjonalny i dlatego jest często przez nie odwiedzana.

Pragnę również nadmienić, że współczesną sztukę można również uprawiać przez rzemiosło. Najlepszym tego dowodem i przykładem jest wykonywanie bram ogrodzeniowych, balustrad itp. przez mieszkańca Golcowej Józefa Kopczyka, który wraz synem Jackiem wkładają serce i duszę w swoją twórczość, z której wypływa strumień o smaku poezji. Przekonałem się o tym osobiści odwiedzając ich niedawno w warsztacie. Byłem zafascynowany prawdziwą sztuką rzemiosła. Skojarzyła mi się ona z hellenistyczną sztuką Aleksandrii. Do najbardziej charakterystycznych motywów ich rzemiosła należą splecione wici roślinne, najczęściej winorośli. Bardzo ciekawa jest forma fryzów dekoracyjnych - między poziomymi i pionowymi stalowymi pasami wplecione są kiście winogrona, zajmując zaszytne miejsce wobec kunsztownej dekoracji kowalstwa artystycznego.

Wracając do mojej poezji staram się w niej świadomym wyborem nawiązywać do najlepszych czasów polskiej poezji, nie zważając na współczesne formy i mody poetyckie, dochowując wierność i przywiązanie do wartości zasad i tradycji.

Kończąc pragnę zachęcić czytelników do spojrzenia na współczesny świat szeroko otwartymi oczyma, dostrzegając piękno tego świata w różnych przejawach owej postaci w celu podsycania istoty człowieczeństwa w ludzkiej egzystencji:

Żeby nie zgasły źrenice
Jak świece zdmuchnięte
W zaczadzonych knotach
I woskach trumiennych

Józef Tomoń